نقش زبان در مدیریت( بررسی موردی مدیران گروه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد)

از آنجایی که انسان موجودی اجتماعی است، یکی از مهمترین نیازهای وی برقراری ارتباط با همنوعان وایجاد رابطه تفهیم وتفاهم است وزبان مهمترین ابزار این ارتباط است.بحث مهمی که در ارتباط با زبان مطرح است، مدیریت زبان می باشد.هدف از انجام این تحقیق بررسی این مسئله می باشد که مدیران آموزشی ما تا چه اندازه برروی مسائل زبانی مدیریت دارند و به طرز صحیح از آن بهره می برند. مدیریت زبانی مدیر گروه آموزشی در این تحقیق در قالب شش بعد ارتباط شفاهی،اداره جلسات علمی گروه، نحوه ارائه مطالب آموزشی، سخنرانی، پویایی گروه، و نامه نگاری مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی در این مطالعه پیمایش، جامعه آماری دانشجویان واساتید گروه¬های آموزشی مختلف در دانشکده ادبیات و علوم انسانی می باشد. حجم نمونه 119 نفر انتخاب شدند. دراین بین 34استاد و85 دانشجو از بین گروه¬های آموزشی مختلف برگزیده شدند. روش نمونه¬گیری نیز طبقه¬ای بود. یافته¬های توصیفی نشان داد که متوسط مدیریت زبانی مدیر گروه آموزشی از نظردانشجویان واساتید تفاوت داشت، به طوری که در بین اساتید، بیشترین میزان مدیریت زبانی مدیر گروه در بعد نامه¬نگاری و کمترین میزان در بعدارائه مطالب آموزشی بود و برای دانشجویان بیشترین میزان مربوط به بعد سخنرانی و کمترین میزان به ارائه مطالب آموزشی تعلق داشت. در مجموع، اساتید در مقایسه با دانشجویان ارزیابی بهتری در تمام ابعاد داشتند. یافته های استنباطی نشان داد که متوسط مدیریت زبانی درتمام ابعاد به جز ارائه مطالب آموزشی از نظر زنان ومردان هم در نمونه اساتید وهم دانشجویان تفاوت معناداری داشت، به طوری که زنان به طور کلی ارزیابی بهتری در مقایسه با مردان در هر دو نمونه داشتند. همچنین در زمینه متوسط مدیریت زبانی در تمام ابعاداز نظر گروه های آموزشی، چه در نمونه اساتید و چه در نمونه دانشجویان، تفاوت معناداری وجود داشت. به طور کلی گروه¬های زبانشناسی، زبان انگلیسی و زبان فرانسه بیشترین ارزیابی مثبت را از مدیریت زبانی مدیر گروه در ابعاد مختلف داشتند؛ ضعیف¬ترین ارزیابی¬ها نیز به ترتیب به گروه¬های جغرافیا،زبان فارسی و تاریخ تعلق داشت.